Bijeenkomst 6 november 2022, ‘t Stamhuis Purmerend.

Op deze druilerig zondagmiddag hebben wij een presentatie gegeven over onze Bosnië trip van september 2022. Deze middag hebben wij georganiseerd om de adoptieouders en sponsors een indruk te geven van de situaties die wij tegenkomen als wij daar de adoptiekinderen bezoeken.

De middag was met bijna 50 geïnteresseerde druk bezocht. Om inzicht te geven in de werkzaamheden die Caritas Banja Luka daar voor ons doet, hebben wij tijdens ons bezoek in september de directeur gevraagd of het mogelijk was om 2 Caritas medewerkers op deze bijeenkomst aanwezig te laten zijn.

Met wat financiële hulp vanuit onze kant mochten er dan 2 medewerkers komen.

 

Deze 2 dames Marija en Dajana verbleven bij ons in huis, zodat zij hier in Nederland geen kosten hebben gemaakt.

 

Na het eerste deel van de presentatie hebben de dames in simpel Engels met foto’s ter ondersteuning uitgelegd wat Caritas Banja Luka allemaal doet voor de minderbedeelden in Bosnië.

 

En na een korte koffiepauze heeft onze Voorzitster Irene nog een presentatie gegeven van haar indrukken op haar eerste Bosnië reis.

 

 

Wij willen namens het bestuur van onze stichting alle geïnteresseerde hartelijk bedanken voor hun interesse.

Wie oh Wie ??

Wie oh wie?

32 kinderen worden financieel ondersteund door adoptieouders.

Met het geld worden de kinderen geholpen met wat zij het meest dringend nodig hebben.

Dat kan zijn: kleding, schoolkosten, vervoerskosten etc.

Dit alles wordt vastgesteld in nauw overleg met de Caritas Banja Luka.

Voor DRIE nieuw aangemelde kinderen zoekt onze Stichting nog (financiële) adoptieouders.

Voor 30 of 40 € per maand kunt u een kind een betere toekomst geven.

Voor 2 kinderen zijn al adoptieouders gevonden, echter: de problematiek in deze 2 gezinnen is zo ernstig dat er nog extra financiële ondersteuning wordt gezocht.

Dus met totaal 5 nieuwe aanmeldingen zouden wij heel blij zijn

Bij voorbaat dank!

Succesverhalen 2019

Succesverhalen van onze adoptiekinderen,

Wij willen u graag een paar voorbeelden geven van gezinnen die al enige tijd in ons programma zitten en die grote stappen vooruit gemaakt hebben.

Eén van onze gezinnen is ongeveer 5 jaar in ons programma. Oorzaak: Ze woonden in het gebied waar zo’n 5 jaar geleden de overstroming plaatsvond in Banja Luka. Dit gezin was alles kwijt in hun woning. Vader had op dat moment geen vaste baan, zijn inkomen was laag. Een hecht gezin. Bij ons laatste bezoek hebben we de financiële situatie besproken met moeder. Ze vertelde dat vader nu een vaste baan heeft en alles in huis is vernieuwd en werkt goed. (alle gezinnen in het overstromingsgebied in Banja Luka hebben van de overheid 2500, - euro gehad voor vernieuwing van meubels en keukenapparatuur) Dit gezin heeft alles op orde en ze kunnen nu goed leven van het inkomen van Vader. Moeder gaf zelf ook aan dat ze graag ziet dat we een ander gezin weer op weg helpen. Ze is heel erg dankbaar dat ze in zo’n situatie weer hulp kregen. Wij houden wel contact met dit gezin en zullen voor ze klaar staan als ze weer hulp nodig hebben. De adoptieouders van dit gezin hebben er voor gekozen om met een ander gezin door te gaan met de financiële ondersteuning. Daarvoor natuurlijk heel veel dank.

Een ander mooi verhaal:

We waren op bezoek bij een gezin in Bihac en kwamen daar, zoals bij elk gezin, met de envelop met geld. We kennen dit gezin al heel lang en bij ons bezoek aan Bihac eten we meestal bij hen. Ook dit jaar had moeder aangegeven om voor ons eten te koken. Dit gezin heeft heel veel moeite om de eindjes aan elkaar te knopen en wij laten daarom ook altijd geld achter voor de gemaakte kosten voor het diner.

Het huis zag er zoals altijd super netjes uit, althans de woonkamer en keuken. Voor de rest is geen geld. De hal en de rest zijn kaal. Je kijkt naar het beton en de deuren zijn gordijnen.

We gaan aan tafel, krijgen wat te drinken en we geven ondertussen het cadeautje voor de dochter en de envelop met geld aan moeder. Moeder schuift de envelop terug naar ons en zegt: “Geef dit aub aan een gezin dat het harder nodig heeft dan wij. Wij redden het nu zelf dus we willen het geld niet meer aannemen”

Dat was even wat anders voor ons en dat terwijl ik net nog beton zag toen ik via een gordijn het huis binnen kwam ……

We hebben dit natuurlijk uitgebreid met moeder besproken en we zijn tot een compromis gekomen. Ze zou deze envelop nog aannemen. Ze zou nog een winterjas kopen voor haar dochter en zorgen voor een deur bij de wc. Voor wat er dan nog over zou blijven, zou haar dochter studieboeken kopen voor het nieuwe jaar.

Een geweldige afsluiting van een adoptie.

Ook voor dit gezin geldt dat we te allen tijden voor hun klaar staan.

Bericht november 2019

Reparatie dak voor de familie B

We kregen vanuit Caritas Banja Luka de vraag om een gezin te helpen waarvan een deel van het dak is verwoest door een hevige storm. Tijdens ons laatste bezoek aan Bosnië kwamen wij voor het eerst bij dit gezin. 4 kinderen en een hele handige vader zonder vast werk en een zwangere moeder zonder werk.

En zeer oud huis, een halve wc en geen bedden voor de kinderen. Dit gezin had aan alle kanten hulp nodig. We hebben een Wc-pot gekocht die vader zelf kon plaatsen / oude pot vervangen. We hebben een stapelbed gekocht en diverse dekbedden, dekens en lakens achtergelaten (die hadden wij mee vanuit Nederland) en diverse spullen voor de komende baby (ook mee vanuit Nederland) en natuurlijk een groot voedselpakket

Het gezin was heel erg blij met al deze hulp. Ze waren immers behoorlijk verwend door ons J. Tijdens onze bezoeken is er altijd wel een gezin waarbij we denken “meteen maar actie ondernemen”. Met het idee dat zij voorlopig weer even uit de problemen zijn. Maar voor dit gezin was dit helaas niet het geval. Bij een flinke storm is een groot deel van het dak verwoest. Vader heeft dit met zeilen overdekt. Voor de zomer was dit te doen en vader heeft samen met zijn broer zijn best gedaan zo veel mogelijk zelf te regelen om het dak te repareren maar de kosten zijn te hoog 3000 euro bij elkaar.

Wij hebben dit gezin geholpen met de opbrengst van onze donaties die we de afgelopen maand mei 2019 via de kerkcollecte, hebben mogen ontvangen.

Vader en zijn broer gaan er zelf voor zorgen dat het dak er weer op zit voor de winter. 5 Kinderen een natte koude winter insturen is geen optie.

Bezoek aan Bosnië sept 2016

Voordat ik met dit reisverslag van wal steek neem ik u graag even mee terug naar de dagen er voor:

Zaterdag 10 september dikke paniek. Onze trouwe op leeftijd zijnde viervoeter raakt ziek, hij krijgt een hersenbloeding….

De daaropvolgende week wordt het zeker niet beter met hem en onze vertrekdatum komt steeds dichterbij.

Dan kom je op een punt dat je een besluit moet nemen. Je hebt je trouwe vriend van 15 jaar die al 13 jaar achter je aan loopt, en je hebt kinderen die slecht zonder onze hulp kunnen in Bosnië. Wat doe je in zo een situatie?

Zondag 18 september

We besluiten dat ik naar Bosnië vertrek en dat Marry thuis blijft om voor de hond te zorgen want hij kan tenslotte erg slecht zonder haar.

Er wordt wel vast een ticket enkele reis Zagreb (Kroatië) voor het volgende weekend geboekt, met het idee we zien wel hoe het gaat lopen.

Om mij niet alleen de 1600 kilometer te laten rijden vraagt Marry of Lida, ons andere bestuurslid, misschien tijd heeft om overmorgen mee te gaan. Dat was wat je kan zeggen een spontane actie, en iets om even over na te denken, meer tijd dan even was er ook niet hihihi, privé was dit geen enkel probleem, maar dat moest natuurlijk nog even op haar werk worden besproken met collega’s en baas.

Maandag 19 september Hoogwoud.

De auto staat voor het huis en alle spullen met stempel prioriteit 1 staan op het pad.

Alle spullen die we graag mee zouden willen nemen als er ruimte is, dus zeg maar prioriteit 2, staan nog in de bijkeuken.

En dan is er natuurlijk de nog de stapel vulling, dit is om de laatste hoeken en gaten in de auto op te vullen, ons motto: lucht nemen we niet mee! dus vullen zo ver het kan.

Halverwege de stapel met prioriteit 2 realiseerden wij ons dat het zo niet ging passen, dus alles er weer uit en om meer ruimte te creëren hebben we ook het reservewiel maar thuisgelaten.

Dit keer paste het wel en raakte zelfs de hele tweede stapel in de auto, plus stapel “vullen”  en nog wat extra’s van zolder gehaald.

Achter de bestuurdersstoel hebben we een klein hoekje gespaard wat alleen toegankelijk was door het achterraam voor onze eigen spullen, als de deur open zou gaan zouden er heel veel spullen op straat liggen.

Rond de middag belt Lida dat haar baas het geen probleem vindt, maar ze meldt wel dat ze zondags weer thuis moet zijn. Dit is wel even een dingetje, want ik was niet van plan om dat weekend al terug te gaan. Gelukkig hebben we meer mensen die fantastisch werk doen in Bosnië en ook voor het Caritas feest in Banja Luka zouden zijn. En die hadden de terugreis richting Hilversum op zaterdag gepland zo wisten wij, dus even bellen en wie weet kunnen we elkaar helpen. Het gaat tenslotte hier om elkaar te helpen, dus dan ook maar elkaar.

Johan en Berna wisten i.v.m. hun huur bus nog niet of ze 3 zitplaatsen voorin hadden dus het bleef nog even spannend, maar tegen het eind van de middag belden ze terug en het was geen probleem om Lida mee terug te nemen.

Dinsdag 20 september pik ik Lida op om 5:00 uur ‘s morgens van huis in Purmerend en de reis kan beginnen. De reis door Duitsland en Oostenrijk loopt voorspoedig en rond een uur of 16:00 zijn we bij ons hotel, dit is ongeveer het laatste hotel in Oostenrijk vlak voor de grens met Slovenië. Hier lopen we een rondje door het dorpje en na het eten op tijd naar bed, want we willen om 8:00 uur weer rijden.

Woensdag 21 september nog geen 500 meter onderweg en de auto geeft een melding dat er te weinig koelvloeistof is. Ik dacht even bijvullen met wat water en dan koop ik straks bij de benzinepomp wel wat koelvloeistof, maar dat liep allemaal wat anders.

Na twee keer vullen binnen 10 kilometer en inmiddels in Slovenië besloot ik dat ik liever in Oostenrijk geholpen werd. Dus de eerstvolgende afslag terug naar Oostenrijk en een garage gezocht. Hier was de eerste conclusie dat de radiator lek was en die moest besteld worden.

Nu is mijn Duits bijzonder roestig en probeerde ik hem uit te leggen dat we haast hadden.

Na het laten zakken van de achterramen van de auto begon hij een klein beetje te begrijpen wat het doel van onze reis was. Maar als het inderdaad de radiator was moest hij die bestellen en dat duurde twee dagen.

U begrijpt dat was nou niet echt het antwoord waar we op zaten te wachten.

Hij had eventueel wel een vervangende auto, maar al was die twee keer zo groot geweest dan had het nog niet gepast.

Uiteindelijk kwam er een monteur, zo eentje van niet praten maar poetsen.

Auto op de brug en daar had hij al gauw door dat het niet de radiator was maar de waterpomp vertoonde een scheur.

Na wat gebaren en duidelijke taal aan zijn leerling ging deze op zoek in het magazijn en bleek hij de waterpomp op voorraad te hebben en werd twee dagen wachten omgezet in 5 uur wachten. De auto zou om 16:00 uur die dag weer klaar zijn.

Toen wij om even voor halfvier terug bij de garage kwamen was hij net een proefrit aan het rijden. 5 minuten later was hij terug en na het papier werk en een fooi voor de monteur konden wij onze weg dan eindelijk vervolgen.

Dat liep allemaal lekker vlot tot aan de grens met Bosnië, en dan specifiek de laatste man bij de grens. Blijkt dat dezelfde fanatiekeling te zijn als vorig jaar. Weer de achterklep open, de West-Friese krentenmik weet ik nog te vangen als de klep opengaat, maar een aantal tassen rolt op de grond. Na wat speurwerk met zijn hand tussen de spullen wilde hij de zijdeur open hebben. Dat wist ik gelukkig te voorkomen en ik liet het zij raam achter zakken. Met mijn meest ontwapende gezicht liet hij ons hoofd schuddend vertrekken.

Rond 19:30 uur waren we eindelijk bij het Caritas huis in Banja Luka. Daar aangekomen kwam Blazenka, onze steun en toeverlaat, ook al snel ter plaatse en konden we beginnen met het uitladen van alle spullen. Ook dit keer stond Blazenka weer versteld van de hoeveelheid spullen die uit de auto kwam.

Toen alles veilig in de kelder achter slot en grendel zat  was het eindelijk tijd voor een bakkie koffie. Rond halftien was het dan eindelijk bedtijd.

De daaropvolgende twee dagen was het feest ter ere van de 30-jarige samenwerking met Caritas.

Tijdens dit feest werden diverse mensen die veel hadden betekend voor diverse organisaties naar voren geroepen. Voor onze stichting werd Marry naar voren geroepen en na wat vluchtig oogcontact met Lida heb ik de oorkonde voor de Stichting in ontvangst genomen.

Zaterdag 24 september Lida vertrekt met Johan en Berna weer richting Holland.

Onze trouwe viervoeter was helaas vrijdag overleden en Marry kon de leegte in huis slecht verdragen dus is zij met het eerstvolgende vliegtuig richting Zagreb gevlogen waar ik haar ophaalde. 

Zondag 25 september gaan Marry en ik naar de supermarkt om de voedselpakketten te kopen voor de gezinnen waar we geld voor hebben gekregen. Wij laden daar boodschappen in een kar met een waarde van € 20,00 Euro vervolgens opzoek naar een personeelslid die iets Engels spreekt om wat hulp te krijgen na wat speurwerk hebben we haar gevonden. Het was evengoed erg lastig om uit te leggen dat we de inhoud van deze kar nog 20 keer wilden hebben. Met zes karren vol en een palletwagen met zakken bloem van 30 kilo naar de kassa. En dan moet het natuurlijk in de auto. Dat was weer een hele klus en gelukkig raakten maar twee zakken bloem een beetje lek. De auto zat zo vol dat de rest van de spullen bij Marry op schoot werd geladen om daadwerkelijk alles mee te kunnen nemen.

In de kelder van Caritas werden door Marry alle voedselpakketten netjes op naam gesorteerd. De daaropvolgende 3 dagen hebben wij diverse adoptiekinderen bezocht en de cadeautjes en voedselpakketten uitgedeeld. Alle gezinnen weer erg blij, dan weet je weer waarom je deze acties onderneemt, want ja, we hebben wel eens momenten dat we denken pff waar zijn we weer aan begonnen. Maar dit zijn de momenten waarvoor je het doet. Dan maak je al meteen plannen voor de volgende keer…..

Maandag dinsdag en woensdag zijn wij adoptie kinderen gaan bezoeken, omdat onze trip door de hond anders is verlopen dan in de planning zat hebben wij ook dit helaas iets moeten aanpassen. We konden qua tijd nu niet meer naar Bihac om daar de kinderen te bezoeken en ook Jacje was niet meer haalbaar. We hebben veel kinderen bezocht en zeker de gene rond Banja Luka die wij in Mei niet hebben gezien.

De gezinnen waren alle weer erg bij ons te zien en we hadden voor alle gezinnen weer kleding mee en heel veel schoenen. Van de bezoeken hebben we verslagen gemaakt en die zijn samen met deze nieuws brief aan de adoptie ouders verzonden samen met foto’s. Het waren weer 3 lange drukke dagen maar o zo gezellig.

Daarbij hadden wij dit jaar een extra verrassing. Op de boerderij van Caritas waren 4,5 mnd geleden 11 pups geboren en er was er nog 1 over tja ….. Hij werd ons aangeboden om het verdriet te verzachten en de leegte thuis te vullen. We hadden 5 dagen om hier over na te denken. Alle papieren en inentingen, chips e.d. werden geregeld en dus voor ons een prachtig cadeau als dank voor onze inzet voor Caritas.

op de dag voor vertrek hebben wij besloten deze pup te adopteren en heb een fijn huis in Nederland te bieden

Donderdag 29 September tijd om naar huis te gaan. We nemen afscheid van Blazenka die ons uitzwaait, en om 8:00 uur verlaten we Banja Luka. We halen onze nieuwe vriend op en daar begon onze lange trip terug. Vrijdag ochtend om 01:30 zijn we weer thuis.

Stichting Bouwen aan Banja Luka, steekt de koppen bij elkaar om meer aandacht aan onze gezinnen te geven. We gaan samen werken met Award Opmeer, deelnemers van dit project gaan op exploratie naar Banja-Luka 

Persbericht voor weekbladen feb 2016 :  

Deelnemers Award Opmeer op exploratie naar Bosnië

Opmeer – Op 30 april zullen er vijf deelneemsters van de Award Opmeer afreizen naar Bosnië. Zij zullen daar de stad Banja Luka bezoeken. Zij hebben zich de afgelopen 2 jaar vrijwillig ingezet op het gebied van sport, talentontwikkeling en vrijwilligerswerk. Om het project af te ronden gaan zij op exploratie en hopen hiermee hun gouden Award binnen te halen.

In samenwerking met Marry Vlaar van Stichting Bouwen aan Banja Luka gaan de deelneemsters ervaren hoe de leefwijze is bij de minder bedeelde gezinnen in Bosnië. Dit zijn gezinnen die ver onder de armoede grens leven. Stichting Bouwen aan Banja Luka zet zich sinds 2008 in voor dit soort gezinnen. De stichting bouwt huizen of repareert ze, en heeft een adoptie programma (financiële ondersteuning) voor kinderen die anders niet naar school kunnen gaan. De Award deelneemsters zullen tijdens hun verblijf een bezoek brengen aan verschillende gezinnen/ouderen en willen geld ophalen om deze mensen te ondersteunen. Met het ingezamelde geld kopen zij medicatie, voedselpakketten, hulpmiddelen en brandhout. Brandhout is essentieel om op te koken maar geld ook als warmtevoorziening. In totaal zullen zij een week verblijven in Banja Luka en hopen dan een zo duidelijk mogelijk beeld te krijgen van de situatie en daarmee hun exploratieonderzoek te voltooien.

Mocht u geïnteresseerd geraakt zijn om het project op welke manier dan ook te ondersteunen, zoals bijvoorbeeld adoptieouder, sponsor of een vrijblijvende donatie te schenken aan de stichting, kunt u contact opnemen met Marry Vlaar via 0629134670

Marry klust overigens ook voor het goede doel, diverse klussen rond het huis kunnen worden gerealiseerd. Deels van de opbrengst komt ten goede voor Bosnië.

Meer info over Award Opmeer en Stichting Bouwen aan Banja Luka kunt u vinden via:

www.awardopmeer.nl en babalubo.blogspot.com