Bosnië reis 2024
Na weken van plannen en voorbereidingen waren we dit keer ruimschoots voor de reis klaar met inpakken van alle spullen. We wisten het aantal bananendozen van 95 stuks terug te brengen naar een kleine 30 stuks. Ja wij zijn daar inmiddels zeer bedreven in en als daar een EK in gehouden zou worden zouden wij fluitend kampioen worden.
Vrijdagochtend 26-4 rond de klok van 9:30 de bus opgehaald bij INQAR, voor de kenners Adrie Jonk uit Purmerend. Natuurlijk moesten wij wat kleine aanpassing maken aan de achterbank met wat ondersteuning voor de bank, konden wij daar een opblaas matras je kwijt. Normaal gesproken doen we dat niet, maar wij realiseerde ons te laat dat onze vastgestelde vertrekdatum ook de start datum van de meivakantie was. Geen overnachting plek te vinden, althans niet een plek die wij passend vinden bij de uitgangspunten van onze Stichting. Geen overnachting betekend in één keer door rijden, maar dan zijn we veel te vroeg in Banja Luka. Dus onze vertrektijd werd verschoven naar Zaterdagavond rond de klok van 21:00 uur. Onze derde persoon Ad opgehaald ergens langs de snelweg onder Utrecht, Ad had zijn kleindochter ingeschakeld om hem daar af te zetten. Na een zeer korte stop alla Max verstappen, zetten wij onze reis door richting Duitsland. Hier was het vanwege het verbod van vrachtwagens op de zondag heerlijk rustig op de weg en hadden wij een zeer voorspoedige reis, tot aan Gradiska of te wel, de grens van Bosnië. Hier moesten wij 1,5 uur wachten voor we uiteindelijk de stempels in onze pasporten kregen.
Ons plan was ronde de klok van 13:30 uur aankomen in Banja Luka en dat hebben we zo goed als gehaald.
Hier stond onze tolk, Tatjana, samen met de directeur van Caritas (mons dr Miljenko Aničić) ons al op te wachten en hij mag dan al ruim de pensioenleeftijds grens gepasseerd zijn hij weet zeker nog van aanpakken en samen met zijn en hulp en die van de tolk hadden wij de bus zo leeg.
Dan komt De Lijst van Marry erbij en moeten we de bus weer laden op volgorde van de aankomende bezoeken cadeaus van de adoptieouders, voedselpakketten, dozen met beddengoed, cadeaus vanuit de stichting, niks vergeten? Ja er moeten nog 3 voetballen in! Mooi, deuren dicht, bus op slot, hek op slot en dan eerst is even langs de ijsboer want dat hebben we wel verdient en nu schijnt het zonnetje nog. Daarna lekker simpel gegeten en op tijd naar bed want, ja we geven het niet graag toe, maar een nacht niet slapen begint toch een beetje op te breken.
Maandagochtend rijden we eerst naar de familie Bilkanovic dit gezin heeft van onze stichting een geïsoleerd plafond en 4 nieuwe kozijnen gehad op de eerste verdieping en dit moesten wij natuurlijk even grondig inspecteren. Dit zag er boven verwachting goed uit en ze waren in de afwerkfase beland en zal inmiddels wel in gebruik genomen zijn door de kinderen. Eindelijk de jongens en de meisjes apart.
Hier hebben wij heel veel spullen achtergelaten, voordat we naar Ivana gingen (ja ik geef het gewoon toe) Ivana heeft zeker bij mij een streepje voor. Ze is inmiddels alweer een jaar of 5 uit het programma en heeft een leuke vent gevonden waar ze eind Juli mee gaat trouwen, maar we hebben haar toen ze uit het programma ging moeten beloven dat als we in Banja Luka zij we haar bezoeken en afgelopen zondag 16-6 hebben we haar een bericht gestuurd dat we op haar bruiloft aanwezig zijn. Jawel Marry en ik bouwen onze eigen vakantie om haar bruiloft heen en al ben ik mijn hele leven al geheelonthouder, die dag zal ik misschien wel een kleine uitzondering maken en proosten Marry en Ik samen met haar.
Na dat we de eerste maandag alle geplande bezoeken hadden afgerond waren we redelijk op tijd terug op onze uitvalsbasis om de bus opnieuw te laden. Eerdere reizen probeerde we alle bezoeken in 1 week te doen en waren we meestal pas rond de klok van 20:30 klaar, maar dit jaar hebben we er 2 dagen bij gedaan en dat is heel goed bevallen, dit geeft net even wat meer rust in de hele planning. Daar komt bij dat we dinsdagmiddag de bus voor 3 dagen moesten laden. Dit was weer een hele opgaven want dat zijn 16 gezinnen in 3 dagen. De bus was weer net zo vol en zwaar als op onze heenreis, 16 voedselpakketten, beetje op de achteras plaatsen dan ligt hij goed op de weg.
Slingerend door de bergen, genietend van de prachtige natuur dan weer links en dan weer rechts van de rivier richting Jajce en daarna door naar Livno. Waar je door een compleet ander landschap rijdt dan de eerst 1,5 uur. In Livno werden wij door de plaatselijke uiterst vriendelijke priester ontvangen, ook hier mochten wij net als voorgaande jaren weer gratis overnachten in het priesterhuis en was er voor ons na de ochtendmis van 7:00 uur (ja dat doen ze daar nog gewoon door de weeks) een ontbijt geregeld.
Na het ontbijt onze weg vervolgd naar Bihac onderweg weer diverse gezinnen bezocht en tegen het einde van de middag aangekomen bij ons Hotel, hier had een medewerker van Caritas voor ons gereserveerd en dit was dan ook de enige betaalde overnachting.
Na een stevig ontbijt vervolgen wij vrijdagochtend dan weer onze weg met weer een prachtige rivier (de schoonste rivier van Europa) aan onze linkerkant van de weg rijden wij met wat omwegen en tussenstops naar gezinnen richting Banja Luka. Halverwege worden wij opgewacht door de plaatselijke priester van Sanski Most een jonge maar zeer bevlogen priester (bijna) iedereen kent hem en hij kent bijna iedereen en al hadden we eigenlijk geen tijd hij stond erop dat we met hem een lunch zouden doen bij een eettentje in het centrum van het dorp. Nadat hij alle bezoekers daar de hand had geschut en gevraagd had hoe het met ze ging kwam hij dan toch aan tafel, de eigenaar komt vragen wat we willen eten. We houden het simpel doe maar een burger met patat. Dan hebben we vast gegeten en doen we vanavond gewoon een broodje, maar dan ben je in Bosnië, de eigenaar komt terug uit de keuken en meld sorry ik heb geen patat, is niet geleverd. Kan gebeuren dan hebben we geen patat. Na 5 minuten komt hij weer terug, sorry ik heb ook geen burger. Geeft niks, kijk maar wat je hebt en dan doe je dat 5x. Na het eten was het betalen niet bespreekbaar en vervolgden wij na het uitspreken van 1000x Hvala (spreek uit als gwala) bedankt, onze weg terug naar onze uitvalsbasis in Banja Luka.
Zaterdag zowaar een vrije dag. Lekker rustig aan even in de stad kijken en genieten van het weer. Zaterdag avond afgesproken met Dajana, zij was 1 van de twee dames die in 2022 over was gekomen naar onze bijeenkomst, zij is vanwege geldgebrek bij Caritas daar niet meer werkzaam, maar als wij iets geregeld willen hebben kunnen wij haar altijd om hulp vragen.
Zondagochtend bezoeken wij nog wat gezinnen en hebben later die dag ook een bezoek staan bij onze vorige tolk Marija, na het avond eten terug naar ons verblijf en maken ons op voor de maandag richting Kotor Varos, dit is eigenlijk onze moeilijkste dag. Het gezin wat we daar proberen te bezoeken is altijd lastig. Vader is zwaar aan de alcohol en de kinderen zijn meestal gevlucht voor dat vader dronken is.
Ook dit keer waren wij helaas voor niks die kant op gereden, ondanks dat vader 1 uur voor onze aankomst nog beloofde thuis te zijn, was er niemand aanwezig.
Gelukkig houdt de huishoudster van de priester de kinderen in de gaten en zorgt zij dat de kinderen eten, kleding en schoolspullen krijgen.
Maandagochtend nog wat dingen afronden en het eindgesprek met de directeur.
Marry bespreekt daar uitgebreid elk bezoek door met hem en geeft ons mannen de tijd om de bus weer klaar voor de terugreis te maken en even op een terrasje te zitten met een bakkie koffie.
Na het gesprek nemen wij afscheid en reizen wij rond de klok van 15:00 uur weer richting Holland. Helaas was het weer erg druk bij de grens, maar na een uur waren we de grens over en hebben wij rond de klok van 22:00 uur ergens in Oostenrijk overnacht. Dinsdagochtend rond 6:00 uur rijden weer verder en waren we met af en toe wat oponthoud om 18:00 uur moe maar zeer voldaan weer thuis.
